اصول و مبانی

مي دانيم امواج الكترومغناطيس با خود انرژي حمل مي كنند كه مقدار اين انرژي متناسب با مجذور دامنه موج الكترمغناطيس است. الكترون هاي هر ماده را مي توان با دادن مقداري انرژي مشخص به ماده، از آن جدا كرد. يكي از راه هاي انتقال انرژي به الكترون را مي توان انتقال انرژي به وسيله امواج الكترومغناطيس دانست بدين صورت كه ماده را در معرض تابش الكترومغناطيس قرار داد تا الكترون هاي آن انرژي دريافت كرده و از ماده جدا شوند. مي توان زمان لازم براي اينكه يك الكترون انرژي كافي را براي جدا شدن از ماده كسب كند محاسبه كرد. اين زمان ممكن است حتي به چند سال برسد. براي اولين بار آلبرت اينشتاين بيان كرد كه امواج الكترومغناطيس را مي توان تشكيل يافته از ذراتي دانست كه حامل انرژي هستند و با برخورد به الكترون ها به آنها انرژي مي دهند. او انرژي هركدام از اين بسته هاي انرژي را  درنظر گرفت كه ثابت پلانك است. اين بسته هاي انرژي بعدا فوتون ناميده شدند.

هدف آزمایش

• مشاهده اثر فوتوالكتريك و بدست آوردن ثابت پلانك